چگونه ارتباط بهتری با قهرمان مبتلا به آلزایمر داشته باشیم؟

اگر قهرمان زندگی ما مبتلا به آلزایمر و زوال عقلی شده است، شرایط روحی و روانی متفاوتی را تجربه می‌کند. شرایطی که ممکن است باعث شوند گاهی اوقات برای برقراری ارتباط نیاز به صبر و حوصله‌ی بیشتری داشته باشیم. اما راهکارهایی وجود دارد که با کاربست آن‌ها می‌توانیم تا حد زیادی ارتباط را عادی و راحت کنیم.

برقراری مکالمه با قهرمان زندگی مبتلا به آلزایمر می‌تواند چالش برانگیز باشد. پیش از شروع مکالمه باید توجه او را به طور واضح و روشنی جلب کنیم. اگر سالمند مبتلا به آلزایمر دچار سنگینی گوش نیز باشد، نزدیک شدن به وی از روبه رو به تمرکز او کمک خواهد کرد. هنگام صحبت کردن کمی آهسته‌تر از حالت معمول صحبت کنیم، اسم او را صدا بزنیم و کلمات را بسیار شمرده و واضح بیان کنیم. سریع صحبت نکنیم و بعد از بیان هر حرفی کمی مکث کرده و اجازه بدهیم که روی حرف‌مان فکر کند و برای پاسخ دادن زمان داشته باشد و در صورتی که متوجه منظورمان نشد دوباره به همان طریقی که اول بیان کردیم تکرار کنیم.

از روش‌های غیرکلامی برای ایجاد ارتباط، جلب توجه و اعتماد قهرمان مبتلا به آلزایمر استفاده کنیم. مثلاً با حالات صورت، نگاه کردن مستقیم، ارتباط چشمی و لبخند، علاقه و رغبت خود را به او نشان دهیم. همچنین به چیزهایی که در حال صحبت درباره‌ی آن‌ها هستیم اشاره کنیم، مثلاً به آشپزخانه اشاره کنیم و بگوییم ناهار آماده است. از حالاتی مانند اخم که بیانگر خشم و تحکم هستند اجتناب کنیم. لحن ما در برقراری ارتباط بسیار مهم است و باید مراقب باشیم با لحن عصبانی و کلافه با قهرمان زندگی مبتلا به آلزایمر صحبت نکنیم.

می‌توانیم ارتباط کلامی با قهرمان مبتلا به آلزایمر را به طرق مختلف بهبود بدهیم؛ به عنوان مثال اشخاصی را که به عیادت‌شان می‌آیند با اسم معرفی کرده و نسبت آن‌ها را یادآوری کنیم. همچنین بیشتر درباره‌ی موضوعات ساده و مورد علاقه قهرمان‌مان صحبت کنیم، مانند پرنده‌های حیاط، هوای بارانی و غذایی که برای ناهار آماده می‌کنیم. درک موضوعات انتزاعی مانند سیاست یا هنر ممکن است برای آن‌ها پیچیده باشد. همچنین بهتر است برای داشتن مکالمه‌ی بهتر، شروع صحبت با خود ما باشد.

ممکن است قهرمان زندگی مبتلا به آلزایمر مکالمه‌ای را که چند دقیقه پیش داشتیم تکرار کند، این امر از کنترل آن‌ها خارج است، بنابراین بهتر است اشاره‌ای به آن نکنیم چرا که ممکن است وی را خجالت‌زده یا کلافه کند؛ می‌توانیم در جواب این تکرار، پاسخ ساده و مؤدبانه‌ای بدهیم و حتی اگر نیاز بود مجدداً تکرار کنیم؛ هنگامی که قهرمان زندگی مبتلا به آلزایمر نمی‌تواند کلمه‌ی مناسب را برای شروع صحبت پیدا کند، بدون ایرادگیری یا حالت انتقادی و بدون اینکه به عزت نفس او لطمه بزنیم در یافتن کلمه مناسب به او کمک کنیم. اگر هم گاهی نیاز به مداخله‌ی بیشتر بود به گونه‌ای بیان کنیم که گویا اشکال از ماست، مثلاً بگوییم «ببخشید من متوجه نشدم» به جای این که بگوییم «منظورت چیه؟ معلوم نیست چی می‌گی».

حتی اگر محل سکونت ما نزدیک به محل زندگی قهرمان مبتلا به آلزایمر باشد، بهتر است علاوه بر تلفن و ملاقات حضوری، از نوشتن و فرستادن نامه هم استفاده کنیم؛ همچنین نوشتن تاریخ‌های مهم در تقویم می‌تواند فشار و استرس ناشی از کم حافظه‌گی را برای آن‌ها کمتر کند.

آلزایمر این بیماری خاموش، ممکن است برای خود قهرمان مبتلا و ابرقهرمانان کلافه‌کننده، سخت و طاقت‌فرسا باشد. در مواجهه با این مساله بسیار مهم است که انتظاراتمان واقع‌گرایانه بوده و صبور باشیم و با مشاهده‌ی پیشرفت بیماری آشفته نشویم. صبر و درک ما باعث کاهش کلافه‌گی و استرس در قهرمان زندگی می‌شود و به او کمک می‌کند به دلیل این بیماری دچار انزوا نشود و از معاشرت‌های اجتماعی کناره‌گیری نکند. که همین امر یکی از مسائلی است که منجر به افسردگی این عزیزان می‌گردد. برای آنکه بیشتر بدانیم، مقاله‌ی آمادگی ابرقهرمان برای مراقبت از قهرمان مبتلا به آلزایمر و فراموشی را در وب‌سایت ایزی لایف مطالعه کنیم.